Dodjela spola pri rođenju obično se provodi prema vanjskim genitalijama djeteta. Broj djece rođene s nejasnim genitalijama leži između 1 : 4500 i 1 : 2000 (0,02 – 0,05 %).[1] Djeca također mogu razviti atipične kromosome, gonade ili hormone.[2][3] Neke su osobe odgajane kao djevojčice, odnosno dječaci, a oni se zatim u kasnijim fazama života počnu identificirati drugim rodom, iako većina nastavi prianjati dodijeljenu rodu.[4][5][6] Statistika broja rođenja interseksualne djece varira ovisno o tome tko provodi istraživanje te o definiciji interseksualnosti koja se upotrebljava. SeksologinjaAnne Fausto-Sterling te suautori njene knjige tvrde da bi stopa »nedimorfnog spolnog razvoja« u ljudi mogla biti čak 1,7 %.[7][8] U odgovoru na tu procjenu, američki psiholog Leonard Sax ističe kako ta brojka uključuje stanja poput kasnopojavne kongenitalne nadbubrežne hiperplazije i klinefelterova sindroma, koje većina liječnika ne smatra naznakama interseksualnosti; Sax tvrdi da »kako se pojmu interseksualnosti ne bi oduzelo svako značenje, on bi se trebao odnositi isključivo na stanja u kojima se spol prema kromosomima i prema fenotipu razilaze, ili u kojima se fenotip ne može smatrati ni muškim niti ženskim«. Sax pak procjenjuje da je stopa interseksualnosti u ljudi oko 0,018 % (jedno u svakih 5500 rođene djece), otprilike sto puta manja od procjene Fausto-Sterling.[2][9][10]
↑Intersex population figures. Intersex Human Rights Australia. 28. rujna 2013. Inačica izvorne stranice arhivirana 17. srpnja 2018. Pristupljeno 1. siječnja 2021.
↑Fausto-Sterling, Anne. 2000. Sexing the Body: Gender Politics and the Construction of Sexuality. Basic Books. str. 53. ISBN978-0-465-07714-4