Enska English | ||
---|---|---|
Málsvæði | Ástralía, Írland, Kanada, Nýja Sjáland, Stóra-Bretland, Bandaríkin og mörg fleiri | |
Heimshluti | aðallega Vestur-Evrópa, Norður-Ameríka og Eyjaálfa | |
Fjöldi málhafa | sem móðurmál: meira en 400 milljónir
sem annað mál: talið allt frá 350 milljónum til yfir 1 milljarð | |
Sæti | 4 | |
Ætt | Indóevrópskt Germanskt | |
Skrifletur | Enska stafrófið | |
Opinber staða | ||
Stýrt af | engum, en Oxford English Dictionary hefur mikil áhrif | |
Tungumálakóðar | ||
ISO 639-1 | en
| |
ISO 639-2 | eng
| |
SIL | ENG
| |
ATH: Þessi grein gæti innihaldið hljóðfræðitákn úr alþjóðlega hljóðstafrófinu í Unicode. |
Enska (English; ⓘ) er vesturgermanskt tungumál sem á rætur að rekja til fornlágþýsku og annarra náskyldra tungumála Engla og Saxa, sem námu fyrstir Germana land á Bretlandseyjum, en málið hefur orðið fyrir miklum áhrifum frá ýmsum öðrum málum, þá sér í lagi latínu, fornnorrænu, grísku, og keltneskum málum sem fyrir voru á eyjunum.
Enska er töluð víða í heiminum, og er opinbert mál á Englandi, Írlandi, Skotlandi, Wales, Nýja Sjálandi, Ástralíu, Suður-Afríku, Bandaríkjunum, Kanada og fjölmörgum öðrum löndum.
Þróunarsögu ensku er skipt í þrjú tímabil. Elst er fornenska (Old English), sem er einnig kölluð engilsaxneska eftir hinum germönsku Englum og Söxum sem réðu ríkjum á Englandi frá 5. öld og fram á víkingaöld. Miðenska (Middle English) var töluð eftir komu víkinga og fram að þeim tíma þegar prentsmiðjur urðu algengar. Eftir tilkomu prentsmiðjanna hefur verið talað það mál sem við þekkjum nú (nútímaenska).