Animus ab antiquis Romanis dicitur rationalis hominis pars, corpori et animae (spiritui vitae) opposita, quamquam distinctio non semper clare fit. Animus, mentis similis, est sedes intellectús atque affectuum seu motuum animi.
Cicero, varias theorias de situ animi describens, de conexione inter animum et anima scribit:
animum autem alii animam, ut fere nostri declarat nomen: nam et agere animam et efflare dicimus et animosos et bene animatos et ex animi sententia; ipse autem animus ab anima dictus est—; Zenoni Stoico animus ignis videtur.[1]
Nexus interni
- ↑ Cic. Tusc. disp. 1.19.6–10.