Barocus vel baroccus[1][2] (fortasse a verbo Lusitano barroco, quo margaritae imperfecte rotundae describuntur, et Francogallico baroque quasi verruca dictus) fuit aetas inter annos 1600 fere et 1750, quo tempore artes et litterae communi quadam lege floruerunt. Barocus secutus est aetatem Modi fucati et litterarum artiumque renatarum. Ipse autem dividitur in barocum anteriorem, altum, tardivum. Quem ultimum etiam rococi nomine sunt, qui pro nova artis quadam et architecturae habeant aetate. Post barocum autem secuta est aetas neoclassica. Artis Barocae quodam modo contemptae, quippe quam a simplicitate puritate elegantia artium renatarum abhorrere censerent historiae artium peritiores, dignitatem restituit Henricus Lupulus, qui anno 1888 libro De artibus renatis et de baroco inscripto alterum genus cum altero comparavit.