Campana (-ae, f.), in initio verisimiliter Campanum aes[1] est vocabulum ecclesiasticum, quod primum saeculo septimo exeunte apparet instrumentum significans, quod praesertim in ecclesiarum curiarumve turribus pendere solet. Nomen traxit de Campania, quia merces aeneae Capuae vel Nolae in Campania factae Romae antiquitus maximi aestimabantur.[2] Turris, in qua campana suspensa est, campanarium vocatur.