Ethica

Ethica,^[1] sive philosophia moralis, est philosophia moralitatis, et quidem illa pars philosophiae, quae bonum et malum, iustum et iniustum, quam inter se rationem habeant, pertractat. Constat homines plerumque actionibus et moribus bonos malosve aut iustos iniustosve se praestare, et sic verbum ethicae a Graeco nomine q.e. ἦθος ('mores, morum proprietas') ductum est. Itaque Cicero ethicam philosophiam moralem appellavit.^[2] Ab ethica distinguenda est moralitas, quae ad mores usitatos hominum et civitatum refertur.

Ethica sive philosophia moralis in duas partes principales dividitur, quae sunt ethica theoretica, quae problemata cum omnibus rebus moralibus communia pertractat, et ethica practica, cuius studiosi medicinae, mercaturae, educationis, oecologiae aliarumque circumscriptarum vitae regionum quaestionibus moralibus operam impendunt. Porro ethicae theoreticae partes sunt ethica analytica sive metaëthica, quae vim et potestatem notionum ethicarum pertractat, et ethica normativa, in qua id agitur, ut quam optimis rationibus praecepta moralia firmentur.

Ethica analytica in analysi conceptuali consistit, et 'bonum', quid sit, explicare ad eam attinet. Etiam quomodo in genere intellegenda sint enuntiata moralia, explanare opus est: verane aut falsa esse possint, an nihil nisi adfectiones et voluntates prae se ferant; utrum ad universales veritates morales, an ad notiones particularibus vitae formis circumscriptas referantur. Eiusmodi studia, quamquam instrumenta conceptualia praebere possunt, ad capienda consilia moralia non pertinent nec agendi rationes suadent.

At contra ethicae normativae finis est, ut notionibus ethicae anallyticae instructa intellectus morales moveat hominumque actiones morales dirigat. Placita moralia philosophorum antiquorum et mediaevalium normativa erant, sicut Platonis et Aristotelis de vita bona (εὑδαιμονία) doctrinae, aut Thomae Aquinatis praecepta Christianis tradita. Huc pertinet etiam imperativus categoricus ab Immanuele Kantio elaboratus, Nec fieri potest, quin ethica practica, sicut ethica feministica, naturam normativam habeat.