Harmonia est nomen quod adhibetur ad simul sonandum tonorum, quae musicam ‘verticalem’ prodit, et conferri potest musicae ‘horizontali’ quae melodia nuncupatur. Compositores in maxima compositionum suarum parte tenent in mente quamlibet melodiam praecipuam quam auditorem cognoscere volunt, aliis tamen melodiis modo auxiliari ei coniunctis.
Vocabulum consonantia est quaelibet coniunctio tonorum simul sonitorum. Compositor, dum varias lineas soni plectit, debet memor esse consonantiae earum, necnon processionis alterae consonantiae in alteram. Saeculis transeuntibus tamen usus harmoniae aliquanto latior factus est, novis consonantiis a compositoribus illatis, qui saepe aures insolitas offenderunt donec gradatim usu frequenti cotidianae habitae esset, locum ipsius cedentes novioribus usibus.