Ius Romanum

-2 Latinitas huius rei dubia est. Corrige si potes. Vide {{latinitas}}.

Nomine iuris romani non solum leges Romanorum significantur, quae temporibus antiquis primum in sola urbe, deinde toto imperio Romano, vim habebant, sed etiam ius e fontibus iuris Romani antiqui haustum, quod medio aevo, immo usque ad recentem hanc aetatem in multis rerum publicarum foris exercebatur. Ius romanum atque scientiam iuris ab ipsis Romanis esse inventa, neque in hac arte eos Graecorum praecepta esse secutos nemo est qui neget.

Verba quae insequuntur vicificanda sunt ut rationibus qualitatis et Latinitatis propositis obtemperent. Quaesumus ut paginam emendes.

Lex Romana est implicata et difficilis. Historia legis Romanae omnino est iucunda. Testamenta Romana sunt fortasse aspectus^? difficillimus legis sciendo. Homines annos student ut plene testamenta sciant. Hae personae prohibent ne illis qui usi sunt senes. Necesse erat Romanorum iurisconsultorum esse valde intellegentes. Fortasse clarissimus iurisconsultus Romanus umquam fuit Cicero, orator mirificus. Creatus erat consul sexagesimus tertius ante Christum. Dum sodalis senatus, Cicero erat vehemens fautor civatis et affirmabat respublica erat praepositus ad dictaturam. Cicero non amavit Caesarem ut non perturbatum est a Caesaris caedem. Post caedem per insidias Caesaris, Cicero dixit contra Marcum Antonium. Si Cicero fugerat a Romam, vixerit verisimile. Non fecit, fortasse mori honeste volens. Haec orationes irritaverunt Marcum Aurelium tantum ut Marcum Aurelium iusserit mortem Ciceronis. Declarus est hostis civitatis et supplicio capitis affectus erit ab militibus Marci Antonii. Eius manus etiam separavi sunt ut prodessent ut repraesentationi esset illius poenae scriptionis. Cicero erat ingenium legale, sed bello occiditus. Scripsit optimum, “Silent enim leges inter arma.” Praeter vellens optime enim mediocritem Romanum civum, Cicero signavit se fatum.^? Erat dominus Romanae legis, orationis, persuasionis, et, vel tempuribus modernis, scitus est figura prominens in Romana historia.

Per cursus vitae, Cicero scripsit librum De legibus, qui nuntiavit suas opiniones de quibus decentes leges fundatae sint. Inter pressit bona erant aequalitas et iustitia in genere. Non creditit monarchiae vel paucorum. Voluit aequitatem omni populo, et voluit leges quae paliatuntur veram iustitiam adesse. Ambo Cicero et Stoici credunt legi naturali; tamen sunt quaedam differentiae quas non aequabo. Cicero non erat Stoicus, sed ambo credunt aliquam leges, sive scriptam sive non scriptam, fuerit innata in humanitate. Naturalis lex, in hoc loco, significat, omnes iusti legalis debeat sequi prima humanius principia.

Similiter ad Ciceronem, plurimi iurisconsulti fuerunt sodales aut classis mediae aut classis superioris. Cives classis inferioris simpliciter non habuerunt idem occasiones scholasticas. Cum inferioris classis liberi adoleverunt, laboraverunt in agris vel in tabernis. Si non viri simul Cicerone, inferioris classis cives habuissent nullum repraesentationem in Senatum. Cicero, et alii iurisconsulti honesti, comprehenderunt illum officium.

Per totam historiam, leges variaverunt a humano culto ad cultum. Leges quidem videntur iudices de cultura societatum humanarum. Culturae antiquae non plerumque iudicata asperius prae recentibus culturis. Exempli gratia, barbari non habent re vera legalem rationem; igitur, barbari sunt. Graeci fortem legalem rationem habuit; ita visi sunt humani. Multis populis, habere scriptam linguam necesse erat ut constituerit librum de legibus. Multae antiquae culturae sine lingua scriptam fuisse leges. Infeliciter, quia leges non descripserit, externus cultus recitations hanc theoriam posse derentur. Sunt testimonia certa, tamen, quae sustinant hanc doctrinam.

Romana lex est collator praecipuus recenti urbanam legi. In priscis Romanis colonis, gentibus Europae Occidentalis, et colonis illarum gentium, omnes utuntur legibus Romanis pro fundamento codicis legalis. Locutiones Latinae, quidem, utuntur in legibus modernis. Curriculum eius legitimus coniungebat cum curriculum civilem felicem. Erant multa sententiae legitimae in Romanis doctrinam legitimis quae coniugerent recentibus legitimis. Ius civile, ius gentium, ius natural, ius scriptum, ius non scriptum, ius commune, ius singular, ius publicum, et ius privatum sunt bona exempla sententiarum legitimarum certarum quae oriantur inter Romanos. Quisque ex his pertinuit ad partem legis. Sententiae legitimae non erant tantum res retentae a civitabus ex Romanis. Civitates Foederatae Americae utuntur tribus partibus rei publicae primum factis Romana Republica. Vestigia Romanae legis possunt per totum mundum. Iuris structura et legum primum constituta a Romanis tamen afficiunt mundo videri usque ad hunc ipsum diem.