Lingua Lithuanica

Lingua Lithuanica
lietuvių kalba
Taxinomiae familia Baltica linguarum Indoeuropaearum
Locutores3 500 000 (Lituania)
500 000 (Foris)
Sigla1 lt, 2 lit, 3 lit
Status publicus
OfficialisVexillum Lituaniae Lituania, Vexillum Europae Unio Europaea, Vexillum Poloniae Polonia.
PrivataLituania, alibi
Litterae
ScripturaAbecedarium Latinum
ProcuratioCommissio Linguae Lithuanicae
Familiae linguisticae coloribus Vicipaedicis pictae
Familiae linguisticae coloribus Vicipaedicis pictae
Familiae linguisticae coloribus Vicipaedicis pictae

Lingua Lithuanica[1] vel Lituana[2] (Lithuanice lietuvių kalba) est lingua Indoeuropaea familiae Balticae subiuncta. Cum lingua Latviana linguas Balticas orientales format.

Haec lingua dicitur maximae antiquitatis formas servavisse: nam usque ad hodierna tempora multae linguae protoindoeuropaeae radices et grammaticae proprietates in lingua Lithuanica permanserunt.

Linguae Lithuanae declinationibus casus septem sunt: nominativus, genitivus, dativus, accusativus, vocativus, locativus, instrumentalis.

  1. "Lingua Lithvanica": Athanasius Kircherus, Turris Babel, sive Archontologia (Amstelodami: Jansson-Waesberge, 1679) textus pp. 215-216
  2. Litterae a Matas Dobryllo 27 Nov. 1917 datae.

Developed by StudentB