Lingua Norvegica

-2 Latinitas huius rei dubia est. Corrige si potes. Vide {{latinitas}}.

Lingua Norvegica[1][2] (Norvegice: norsk) est lingua Indoeuropaea, sub familia Germanica subsummata. Cum linguis Danica, Suecica, Islandensi, et lingua Faroensi Germanicam septentrionalem format. Lingua parentalis est lingua Nordica antiqua. Anno 2014 homines fere 5 000 000 sermonem patrium habuerunt Norvegicum.

Duae linguae Norvegicae sunt: bokmål (id est 'lingua librorum', bene adsimilis linguae Danicae) et nynorsk (id est 'Norvegica nova', tenuiter adsimilis linguae Faroensi). Lingua Norvegica intercedit inter linguam Danicam et linguam Suecicam, atque Norvegica Suecicaque linguae mutuo intellegibiles sunt.

  1. Conradus Gesnerus, Mithridates: de differentiis linguarum (1555) textus ff. 27r-44v; "lingua Nortvegica" Athanasius Kircherus, Turris Babel, sive Archontologia (Amstelodami: Jansson-Waesberge, 1679) textus pp. 212-215.
  2. Ebbe Vilborg, Norstedts svensk-latinska ordbok, editio secunda, 2009.

Developed by StudentB