Signum transductus

Itinera ad cellulam signa dantia
Descriptio universalis et simplex signum transductus intra cellulam in mammaliis.
Cytoplasma
II
I
X
N
P
Stimuli
extracellulares
Stimuli
intercellulares
Stimuli
intracellulares
Effigies generum signorum transductuum intra cellulam I, quam stimuli extra-
cellulares (receptorium X), intracellulares (receptorium nuclearis N) et
intercellulares (de cellula proxima II) perveniunt.

Signum transductus[1] vel transductio signorum[1] intra cellulam est ratio per quam series reactionum biochemicarum ob signum chemicum sive aliter, stimulus, quod proteinum membranaceum, receptorium, attingit. Eventus cuiusque signi stimuli et extracellulare stimulus remotus et intracellulare stimulus intra murum et intercellulare stimulus proximitatis potest. Hoc stimulum recipientia proteina, receptoria, et transmembranacea (intra cellulae membranam) et nuclearia (in cytoplasmate sive nucleo cellulae) locata sunt. Structurae mutatione enzymi interni nuntius secundarius (Anglice: 2nd messenger) stimulum ad nucleum porrigit, quo regulatio genorum mutetur[2].

Cursus circa partes nodi intellegatur: stimulus externus sit nuntius primarius, receptorium transductor signi, proteinum internum effector primarium, deinde nuntius secundarius et effector secundarius.

Signum transductūs cellulae singularis functionum etetiam organorum corporisque magnum momentum habent. Ab unius organismi initiis ad formationem et conservationem et propagationem enim signum transductus, quiqui simul diversi et interconnexi sint, maximum momentum habent.

  1. 1.0 1.1 Fons nominis Latini desideratur (addito fonte, hanc formulam remove)
  2. Bradshaw, Ralph A.; Dennis, Edward A., eds. (2010). Handbook of Cell Signaling (2nd ed.). Amsterdam, Netherlands: Academic Press. ISBN 9780123741455 

Developed by StudentB