| Nahu bahasa Melayu |
|---|
| Morfologi |
| Golongan kata |
| Sintaksis |
| Jenis frasa |
| Susunan ayat |
| Jenis ayat |
| Bentuk ayat |
| Penerbitan ayat |
| Lain-lain |
bungkusan Golongan kata dalam bahasa Melayu terbahagi kepada empat kelas utama iaitu kata nama, kata kerja, kata adjektif dan kata tugas.[1] Ini berdasarkan huraian bahawa kata nama, kata adjektif, dan kata kerja dapat berdiri sendiri dengan makna sepenuhnya. Manakala kelas kata yang lain (kata sendi, kata keterangan, kata hubung, kata seru dan kata sandang) pula tidak dapat berdiri sendiri dengan makna sepenuhnya, tetapi dapat bertugas untuk menentukan makna sesuatu ayat. Oleh kerana itu ia boleh dimasukkan dalam kelas kata tugas.[2]
Lalu, kata-kata dalam bahasa Melayu dapat digolongkan kepada kelas-kelas berlainan iaitu kata nama, kata adjektif, kata kerja, kata sendi, kata keterangan, kata hubung, kata seru dan kata sandang.
Seterusnya, empat kelas utama itu terdiri daripada dua kumpulan kata, iaitu kata isian dan kata tugas. "Kata isian" ialah kumpulan kata yang terbuka dan sentiasa berkembang. Kata nama, kata kerja dan kata adjektif ialah kata isian terbuka. "Kata tugas" pula ialah kumpulan kata tertutup, contohnya dan, itu, amat, walaupun dan sebagainya. Kata-kata juga boleh digolongkan berdasarkan faktor sintesis dan semantik.