Jihad ialah satu perkataan Arab dan jika diterjemah secara literal bermaksud "berusaha" atau "berjuang", terutamanya dengan tujuan yang terpuji.[1][2][3][4] Dalam konteks Islam, ia boleh merujuk kepada hampir semua usaha untuk menjadikan kehidupan peribadi dan sosial sesuai dengan petunjuk Tuhan, seperti perjuangan melawan kecenderungan jahat seseorang, dakwah, atau usaha ke arah peningkatan akhlak masyarakat Islam (Ummah),[1][2][5][6] walaupun ia paling kerap dikaitkan dengan peperangan.[4][7] Dalam undang-undang Islam klasik (syariat), istilah ini merujuk kepada perjuangan bersenjata melawan orang-orang kafir,[2][3] manakala sarjana Islam moden secara amnya menyamakan jihad tentera hakikatnya melibatkan peperangan pertahanan.[8][9] Dalam kalangan sufi, jihad rohani dan moral secara tradisinya ditekankan di bawah nama jihad yang lebih besar/jihad besar.[5][10][3] Istilah ini telah mendapat perhatian tambahan dalam beberapa dekad kebelakangan ini melalui penggunaannya oleh pelbagai kumpulan pelampau Islam, militan Islamis, dan pengganas individu dan pertubuhan yang ideologinya berasaskan kepada fahaman Islam tentang jihad.[5][7][11][12]
Perkataan jihad sering muncul dalam Al-Quran dengan dan tanpa konotasi ketenteraan,[13] sering dalam ungkapan idiomatik "berjuang di jalan Tuhan (al-jihad fi sabil Allah)",[14][15] menyampaikan keperluan untuk usaha diri. [16] Ia membangunkan satu set peraturan yang terperinci berkaitan dengan jihad, termasuk larangan mencederakan mereka yang tidak terlibat dalam pertempuran.[17][18] Dalam era moden, fahaman jihad telah kehilangan relevansi perundangan dan sebaliknya menimbulkan wacana ideologi dan politik.[5][8] Walaupun cendekiawan Islam modernis telah menekankan aspek pertahanan dan bukan ketenteraan jihad, beberapa Islamis telah melakukan tafsiran agresif ke depan yang melangkaui teori klasik.[8][12]
Jihad diklasifikasikan kepada jihad batin ("lebih besar"), yang melibatkan perjuangan melawan dorongan asas sendiri (nafsu), dan jihad luaran ("lebih rendah"), yang dibahagikan lagi kepada jihad penulisan/lidah (perbahasan atau pujukan) dan jihad pedang.[5][19][10] Kebanyakan penulis Barat menganggap jihad luaran mempunyai keutamaan berbanding jihad dalaman dalam tradisi Islam, walau bagaimanapun kebanyakan pendapat Muslim kontemporari memihak kepada pandangan yang bertentangan.[19] Analisis Gallup terhadap tinjauan besar mendedahkan nuansa yang agak besar dalam konsep jihad yang dipegang oleh umat Islam di seluruh dunia.[20]
Pengertian jihad sebagai perlawanan bersenjata pertama kali digunakan dalam konteks penganiayaan yang dihadapi oleh umat Islam, seperti ketika Muhammad berada di Mekah, ketika masyarakat mempunyai dua pilihan: emigrasi (hijrah) atau jihad.[16] Dalam Islam SyiahDua Belas, jihad adalah salah satu daripada sepuluh Amalan Agama.[21] Seseorang yang terlibat dalam jihad dipanggil mujahid (jamak: mujahidin). Istilah jihad sering diterjemahkan dalam bahasa Inggeris sebagai "Holy War",[22][23][24] walaupun terjemahan ini menimbulkan kontroversi.[25][26] Hari ini, perkataan jihad sering digunakan tanpa konotasi agama, seperti perang salib Inggeris.[1][2]
^ abRoy Jackson (2014). What is Islamic philosophy?. Routledge. m/s. 173. ISBN978-1317814047. jihad Literally 'struggle' which has many meanings, though most frequently associated with war.
^"Jihad". The Princeton Encyclopedia of Islamic Political Thought. Princeton, NJ: Princeton University Press. 2013. Literally meaning "struggle,", jihad may be associated with almost any activity by which Muslims attempt to bring personal and social life into a pattern of conformity with the guidance of God.
^Al-Dawoody 2011: Seventeen derivatives of jihād occur altogether forty-one times in eleven Meccan texts and thirty Medinan ones, with the following five meanings: striving because of religious belief (21), war (12), non-Muslim parents exerting pressure, that is, jihād, to make their children abandon Islam (2), solemn oaths (5), and physical strength (1).
^Bernard Lewis (27 September 2001). "Jihad vs. Crusade". Opinionjournal.com. Diarkibkan daripada yang asal pada 16 August 2016. Dicapai pada 4 August 2016.
^Blankinship, Khalid Yahya (2011). "Parity of Muslim and Western Concepts of Just War". The Muslim World. 101 (3): 416. doi:10.1111/j.1478-1913.2011.01384.x. ISSN1478-1913. In classical Muslim doctrine on war, likewise, genuine non-combatants are not to be harmed. These include women, minors, servants and slaves who do not take part in the fighting, the blind, monks, hermits, the aged, those physically unable to fight, the insane, the delirious, farmers who do not fight, traders, merchants, and contractors. The main criterion distinguishing combatants from non-combatants is that the latter do not fight and do not contribute to the war effort.
^Rudolph F. Peters, Jihad in Medieval and Modern Islam (Brill, 1977), p. 3
^Crone, Patricia (2005). Medieval Islamic Political Thought. Edinburgh University Press. m/s. 363. ISBN0-7486-2194-6. OCLC61176687.
^Khaled Abou El Fadl stresses that the Islamic theological tradition did not have a notion of "Holy war" (in Arabic al-harb al-muqaddasa), which is not an expression used by the Quranic text or Muslim theologians. He further states that in Islamic theology, war is never holy; it is either justified or not. He then writes that the Quran does not use the word jihad to refer to warfare or fighting; such acts are referred to as qital. Source: Abou El Fadl, Khaled (23 January 2007). The Great Theft: Wrestling Islam from the Extremists. HarperOne. m/s. 222. ISBN978-0061189036.