Rencana ini ialah terjemahan daripada bahasa lain. Terjemahan ini mungkin telah dihasilkan oleh komputer atau penterjemah tanpa kemahiran dalam bahasa lain. |
Rencana ini memerlukan kemas kini dalam Bahasa Melayu piawai Dewan Bahasa dan Pustaka. Silalah membantu. Anda boleh rujuk: Laman Perbincangannya • Dasar dan Garis Panduan Wikipedia • Manual Menyunting |
Kanun Alkitab atau Kanun Kitab Suci, juga Kanon Alkitab (en: Bible Canon) ialah senarai buku yang dianggap sahih atau berwibawa oleh masyarakat agama tertentu.[1] Perkataan "kanon" berasal daripada Yunani Purba, yang bermaksud "pemerintah" atau "kayu pengukur". Istilah ini pertama kali dicipta oleh orang Kristian untuk merujuk kepada kitab suci, tetapi idea itu dikatakan berasal dari orang Yahudi.[2]
Kebanyakan kanun yang disenaraikan dalam rencana ini dianggap sudah "ditutup", iaitu tiada lagi buku ditambah atau dialih keluar.[3] Ini mencerminkan kepercayaan bahawa wahyu awam telah berakhir dan oleh itu sesetengah orang atau orang boleh mengumpulkan teks yang diilhamkan yang diluluskan ke dalam kanun yang lengkap dan berwibawa, yang ditakrifkan oleh sarjana Bruce Metzger sebagai "koleksi buku yang berwibawa'.[4]
Semua kanun ini telah dibangunkan selama berabad-abad dan melalui proses perbincangan yang terperinci,[5] kemudian perjanjian dibuat oleh pihak berkuasa agama kepercayaan masing-masing. Orang menganggap buku kanonik diilhamkan oleh Tuhan atau mendedahkan sejarah berwibawa tentang hubungan antara Tuhan dan Umat-Nya. Buku seperti "Injil Kristian–Yahudi" telah dikeluarkan sepenuhnya daripada kanon; walau bagaimanapun banyak buku yang dipertikaikan, dianggap bukan kanonik atau bahkan apokrifa oleh sesetengah orang, dilihat sebagai apokrifa Alkitab atau Deuterokanonik atau sepenuhnya kanonik oleh orang lain.
Terdapat perbezaan antara kanon Yahudi Tanakh dan Bible Kristian, dan antara pelbagai kanon dalam [[denominasi Kristian] yang berbeza]. Kriteria dan proses kanonisasi yang berbeza menentukan perkara yang dianggap oleh pelbagai komuniti sebagai kitab suci yang diilhamkan. Dalam kes-kes di mana terdapat pelbagai peringkat inspirasi alkitabiah, adalah bijak untuk membincangkan teks yang hanya mempunyai status yang tinggi dalam tradisi tertentu. Ini menjadi lebih rumit apabila mempertimbangkan kanon terbuka pelbagai mazhab Latter-day Saint — yang boleh dilihat sebagai lanjutan agama Kristian dan Judaisme — dan wahyu alkitabiah yang kononnya diberikan. dalam tempoh ini.beberapa tahun kepada beberapa pemimpin pergerakan itu.