Dalam undang-undang antarabangsa, negara berdaulat merupakan suatu entiti bidang kuasa bukan fizikal diwakili pemerintah berpusat yang memiliki kedaulatan ke atas suatu kawasan geografi tertentu. Undang-undang antarabangsa mentakrifkan negara berdaulat itu sebagai mempunyai populasi atau kependudukan yang kekal, lingkungan kawasan yang jelas, sebuah pemerintah, dan keupayaan memasuki hubungan bersama negara berdaulat lain.[1] Terdapat juga fahaman umum bahawa sesebuah negara berdaulat itu tidak bergantung mahupun tunduk kepada sebarang kuasa atau negara lain.[2]
Sesebuah negara berdaulat itu boleh wujud tanpa pengiktirafan negara berdaulat lain jika mengikut teori deklaratif kenegaraan, namun negara yang tidak diiktiraf sering kali susah melaksanakan kuasa membuat perjanjian serta terlibat dalam hubungan diplomatik dengan negara berdaulat lain.
Article 1 of the Montevideo Convention on Rights and Duties of States, 1 lays down the most widely accepted formulation of the criteria of statehood in international law. It note that the state as an international person should possess the following qualifications: '(a) a permanent population; (b) a defined territory; (c) government; and (d) capacity to enter into relations with other states'
So far as States are concerned, the traditional definitions provided for in the Montevideo Convention remain generally accepted.
A sovereign state is generally defined to be any nation or people, whatever may be the form of its internal constitution, which governs itself independently of foreign powers.
adj. 1. Self-governing; independent: a sovereign state.
adjective ... [ attrib. ] (of a nation or state) fully independent and determining its own affairs.