Pemikiran (Jawi: ڤميکيرن , kata dasar: fikir فيكير) ialah cara atau hal memikirkan sesuatu,[1] yakni aliran fikiran hasil penggagasan minda terhadap dunia yang difahamkan, ditafsir dan dibentuk kepada suatu dialami yang berteraskan matlamat yang boleh membawa kepada penyelesaian yang berteraskan alam nyata,[2] melalui ramalan dibuat ramalan tentang dunia tersebut. Oleh itu, pemikiran adalah berguna kepada suatu organisma dalam keperluan, matlamat dan kehendak ketika membentuk suatu rancangan atau usaha untuk mencapai matlamat yang diingini.
Oleh kerana pemikiran adalah asas kepada tingkah laku dan perhubungan manusia, pemahaman tentang asal dan kesan pemikiran daripada segi fizikal dan metafizikal ialah matlamat yang penting dalam pelbagai bidang akademik seperti falsafah, linguistik, neurosains dan kecerdasan buatan. Pemikiran ialah fungsi kognitif tahap tinggi dan kajian berkenaan proses pemikiran adalah sebahagian daripada psikologi kognitif.