Perkenan diraja

Pemberian perkenan diraja merujuk kepada kaedah dimana raja berperlembagaan secara formal meyatakan persetujuannya terhadap tindakan-tindakan parlimen negaranya, sekaligus menjadikan tindakan parlimen itu sebagai undang-undang (disebut Akta Parlimen). Dalam majoriti monarki-monarki berperlembagaan kini, perkenan diraja kini hanyalah sebahagian proses rasmi; meskipun dalam negara-negara yang memberikan kuasa kepada rajanya untuk tidak berkenan akan tindakan parlimen mereka (sebagai contoh United Kingdom, Norway dan Liechtenstein), raja yang dalam negara-negara ini hampir tidak akan berbuat demikian kecuali pada keadaan kecemasan dari segi politik (lihat simpanan kuasa), atau pada kehendak kerajaannya. Meskipun kuasa untuk tidak berkenan sering digunakan pada zaman dahulukala di kebanyakan monarki-monarki Eropah, ia kini semakin kurang dalam situasi politik moden dan demokratik kini yang telah wujud sejak kurun ke-18.

Pemberian perkenan diraja juga boleh diiringi majlis-majlis khas. Di United Kingdom, umpamanya, Raja Berdaulat boleh melantik anggota Pesuruhjaya Ketuanan, yang menisytiharkan Perkenan Diraja di majlis yang diadakan di Istana Westminster, Istana Buckingham, atau tempat kediaman dirajya yang lain. Meskipun begini, Perkenan Diraja lazimnya diberikan dengan tidak diiringi majlis oleh surat paten. Di negara-negara lain seperti Australia dan Kanada, Gabenor Jeneralnya hanya menandatangani rang undang-undang berkenaan. Dalam sebarang kes, parlimen mesti diberitahu akan Perkenan Diraja yang diberikan. Terdapat dua kaedah ini dilakukan, pertamanya Pesuruhjaya Ketuanan atau wakil Raja Berdaulat akan memberikan Perkenannya di hadapan kedua-dua dewan Parlimen; atau secara alternatifnya, setiap Dewan akan diberitahu secara berasingan, lazimnya oleh Speaker Dewan berkenaan.