Satelit atau satelit buatan pada asasnya merupakan suatu objek di angkasa yang berputar mengelilingi suatu objek lain yang lebih besar[1] dan kekal berada dalam graviti objek tersebut. Objek ini dipasangkan dengan alat menerima data dan isyarat dari suatu titik asal di bumi yang akan dihantarkan ke suatu titik jauh yang lain.[1] Satelit mempunyai pelbagai kegunaan, termasuk geganti komunikasi, ramalan cuaca, navigasi (GPS), penyiaran, penyelidikan saintifik dan pemerhatian Bumi. Kegunaan ketenteraan tambahan ialah peninjauan, amaran awal, perisikan isyarat dan, berpotensi, penghantaran senjata. Satelit lain termasuk peringkat roket akhir yang menempatkan satelit di orbit dan satelit yang dahulunya berguna yang kemudiannya tidak berfungsi
Pada asalnya, pengungkapan satelit merujuk kepada sebarang objek semula jadi yang mengikuti bintang siarah ("satelit" diakar Latin satelles "pengikut"[2]) seperti bulan kepada planet bumi yang sendirinya mengikuti kepada matahari; Johannes Kepler mula menggambarkan sedemikian dalam risalahnya mengenai empat bulan Musytari bertajuk Narratio de Observatis a se quatuor Iovis satellitibus erronibus ("Cerita Pemerhatian Empat Pengikut Legar Musytari") pada tahun 1610. Takrifan ini menyempit kepada jenis objek yang seciri tetapi dibina oleh manusia segera dengan pelancaran Sputnik 1 tahun 1957.[3]