Back ألكسيس كاريل Arabic الكسيس كاريل ARZ Aleksis Karrel Azerbaijani آلکسیس کارل AZB Алексіс Карэль Byelorussian Алексис Карел Bulgarian অ্যালেক্সিস কারেল Bengali/Bangla Alexis Carrel Catalan ئەلیکسیس کاڕیڵ CKB Alexis Carrel Czech
 Alexis Carrel
| ||||
|---|---|---|---|---|
| 28 juni 1873 – 5 november 1944 | ||||
| ||||
| Geboorteland | Frankrijk | |||
| Geboorteplaats | Sainte-Foy-lès-Lyon, Rhône | |||
| Nationaliteit | Franse | |||
| Overlijdensplaats | Parijs | |||
| Nobelprijs | Fysiologie of Geneeskunde | |||
| Jaar | 1912 | |||
| Reden | Chirurgische suturea (hechting) van bloedvaten en transplantatie | |||
| Voorganger(s) | Allvar Gullstrand | |||
| Opvolger(s) | Charles Richet | |||
| ||||
Alexis Carrel (Lyon, 28 juni 1873 – Parijs, 5 november 1944) was een Franse chirurg, anatoom en bioloog.[1] Hij beoefende zijn beroep in Frankrijk en de Verenigde Staten van Amerika (Universiteit van Chicago en het Rockefeller Instituut For Medical Research in New York). Een aantal van zijn onderzoeken aan dit laatste instituut zijn voor de moderne geneeskunde van fundamentele betekenis geworden, onder andere vindingen op het gebied van wondbehandeling en weefseltransplantatie.
In 1912 ontving Alexis Carrel de Nobelprijs voor de Fysiologie of Geneeskunde voor zijn onderzoek naar directe vaatanastomose, waardoor het mogelijk werd organen met hun eigen aan- en afvoerende bloedvaten te transplanteren.