Een analytische taal is een taal waar verreweg de meeste, zo niet alle morfemen in de grammatica als zelfstandige woorden optreden. Analytische talen kennen geen of weinig verbuigingen en vervoegingen, of – iets anders geformuleerd – geen of weinig woordparadigma's. Begrippen als porte-manteaumorfeem, agglutinatie, declinatie en flexie hebben in de beschrijving van de structuur van analytische talen dan ook nauwelijks betekenis. Ook wordt er in deze talen op zeer grote schaal gebruikgemaakt van hulpwerkwoorden in plaats van modi en van clitica.