De Auteurswet (afgekort: Aw) is de wet die in Nederland het auteursrecht, waaronder portretrechten, regelt. De wet werd aangenomen op 23 september 1912; ze kwam in de plaats van de oudere Auteurswet 1881 en is sindsdien meermalen gewijzigd, laatstelijk voor de invoering van het auteurscontractenrecht. Middels de Wet auteurscontractenrecht, voor een deel opgenomen in de Auteurswet en voor een ander deel in de Wet op de naburige rechten in 2015, beoogt de Nederlandse wetgever de makers en uitvoerende kunstenaars te beschermen, wanneer zij over de exploitatie afspraken maken met exploitanten, bijvoorbeeld uitgevers, die daarbij doorgaans de sterkere partij zijn.[1] De wet regelt ook de zogenoemde persoonlijkheidsrechten. Voorheen werd de wet aangeduid als Auteurswet 1912, maar sinds er door verjaring geen zaken meer denkbaar zijn die nog zouden kunnen vallen onder de vorige wet uit 1881 is de gangbare benaming kortweg Auteurswet. Reeds in 1914 en 1915 vonden de eerste wijzigingen van de wet plaats, om deze aan te passen aan wijzigingen in de Berner Conventie.
- ↑ Bij de beraadslagingen in de Tweede Kamer van het wetsontwerp voor de Auteurswet 1912 werd m.b.t. het voormalig art.2 uitdrukkelijk gesteld dat die specifiek diende om de maker als veelal zwakkere partij te beschermen. Zie omtrent de wetsgeschiedenis evt. met name Het auteursrecht in Nederland - Auteurswet 1912 en herziene Berner conventie van
F.W.J.G. Snijder van Wissenkerke uit 1913, een van de eerste uitgebreide handboeken bij deze nieuwe wet, waarmee Nederland in zijn nationale wetgeving de Berner Conventie implenteerde.
Zie Auteursrecht (Nederland) voor een conceptueel overzicht van de wet en aanverwante wetten.
Nederland
