Avicenna

Ibn Sina of (Latijn) Avicenna (voluit Aboe Ali Al-Hoessein Ibn Abdoellah Ibn Sina Balkhi, nabij Balkh,980 – Hamadan, 1037) was een medicus, geoloog, paleontoloog, natuurkundige, psycholoog, wiskundige, wetenschapper, filosoof en alchemist van Perzische afkomst. Hij leverde bijdragen op het gebied van de aristotelische filosofie en de geneeskunde en schreef naar schatting 100 à 250 verhandelingen,^[1] de meeste hiervan in het Arabisch. Zijn bekendste werk is de Canon van de geneeskunde (Al-Qanun fi al-Tibb), die uit meer dan een miljoen woorden bestaat en lange tijd ook in Europa een standaardwerk zou blijven. Zowel dat werk als zijn interpretatie van Aristoteles bleven in Europa tot in de 17de eeuw een aanzienlijke rol spelen.^[2]

1. ↑ Seyyed Hossein Nasr en Oliver Leaman: History of Islamic philosophy, p. 232. Routledge, New York, 2001.
2. ↑ (fr) "Avicenne". Le Petit Larousse illustré. (1992). Red. Maubourguet, Patrice. Parijs: Larousse. p. 1125.