Biologische oorlogvoering

Biologische oorlogvoering is een manier van oorlog voeren met gebruik van levensvormen (planten, schimmels, insecten, virussen, bacteriën) of giftige organische stoffen die door levensvormen worden geproduceerd.

De materialen om deze organismen te produceren zijn relatief goedkoop en gemakkelijk verkrijgbaar. Ze zijn vaak zelf te produceren. De kennis die men ervoor nodig heeft is wereldwijd beschikbaar en dat betekent dat biologische wapenproductie aanzienlijk eenvoudiger is dan het produceren van bijvoorbeeld nucleaire of chemische wapens. Voor nucleaire en chemische wapens zijn zeer geavanceerde techniek en zeer specifieke stoffen nodig, maar voor een biologisch wapen volstaat elementaire laboratoriumuitrusting. Botuline bijvoorbeeld is een gifstof die geproduceerd wordt door de bacterie Clostridium botulinum. Het is giftiger dan chemische wapens zoals sarin of tabun. Het komt wereldwijd in de bodem voor en is niet moeilijk te kweken.

Voor terreurorganisaties is biologische oorlogvoering in theorie een aantrekkelijk alternatief. Een aanslag met een biowapen kan veel angst en slachtoffers veroorzaken. Daarnaast is het een effectief middel om met een klein reservoir aan mensen en middelen een grootmacht gevoelig te treffen.

Voor een effectieve aanval moeten de producten echter zo worden verspreid, meestal als een aerosol, dat ze door veel mensen worden ingeademd. Dit is technisch nog niet zo simpel en daarnaast ook voor de pleger van de aanslag zelf mogelijk levensgevaarlijk.

Een kostenanalyse per aangetaste vierkante kilometer heeft uitgewezen dat de kostenverhouding conventioneel:nucleair:chemisch:biologisch uit te drukken is als 2000:800:600:1. Met iedere dollar besteed aan biologische wapens kan men dus evenveel schade berokkenen als 2000 dollar aan conventionele wapens. Biologische wapens zijn dus een aantrekkelijk alternatief voor armere landen en terroristen.