Brahmi | ||||
---|---|---|---|---|
Edicten van Asoka in het Brahmischrift (3e eeuw v.Chr.), op de pilaar van Ashoka in Sarnath
| ||||
Algemene informatie | ||||
Type | Abugida | |||
Talen | Middel-Indo-Arisch (Prakrit), Dravidisch (o.a. Tamil), Sakisch, Tochaars | |||
Periode | Vierde eeuw v.Chr. – vijfde eeuw n.Chr. | |||
Schrijfrichting | Links-naar-rechts | |||
Verwantschap | ||||
Moederschriften | Proto-Sinaïtisch
| |||
Afgeleide schriften | Gupta, Pallava | |||
Zusterschriften | Kharosthi | |||
Indeling | ||||
Unicode-subbereik | U+11000–U+1107F | |||
ISO 15924 | Brah, 300 | |||
|
Brahmischrift is het schrift dat in de Oudheid tot vroege Middeleeuwen in het zuiden van Azië ("India") gebruikt werd. Brahmi is een abugida, een alfabet waarin uit klinker- en medeklinkertekens samengestelde tekens voor lettergrepen gemaakt worden. Het is het oudst bekende schrijfsysteem van het zuiden en midden van India. In het noorden van India was tijdens de Harappabeschaving (rond 2000 v.Chr.) al het (nog niet ontcijferde) Harappaschrift gebruikt. Gelijktijdig met het Brahmi kwam in het uiterste noordwesten van India bovendien het Kharosthischrift voor. Het Brahmischrift werd ontcijferd in 1837, voornamelijk door de Britse oriëntalist James Prinsep. De ontcijfering was een doorbraak voor het inzicht in de Indiase oudheid, omdat naast religieuze tradities ook historische inscripties als bronnen beschikbaar kwamen.