Deioces

Deioces (oud-Grieks: Δηιόκης, Dēiokēs, oud-Persisch: 𐎭𐎡𐎣, nieuw-Persisch: دیاکو), wordt beschouwd als de stichter, eerste sjah en priester van het rijk van de Meden, onder zijn leiding werd het grondgebied onafhankelijk van de Nieuw-Asserische heerschappij. Hij wordt onder meer door Herodotus (438 v.Chr - 424 v.Chr.) genoemd in zijn Historiën. Volgens de Griekse schrijver regeerde hij 53 jaar, van 700 tot 647 v. Chr. Deioces stichtte de stad Ecbatana (verzamelplaats of stad voor iedereen), het huidige Hamadan. Zijn vader én zoon droegen de naam Phraortes. Zijn zoon volgde hem op en regeerde 22 jaar. Cyaxares was zijn kleinzoon.^[1]

De naam Deioces komt van het Iraanse woord Dahyu-ka, wat de landerijen betekent (boven, op en onder de aarde). Het zou ook de titel 'landbouwer' kunnen zijn, als hoofd van een nederzetting.^[2]

In oude tijden was de regio van de Meden begrensd door de rivier Aras en het Alborzgebergte in het noorden, de Dasht-e Kavir in het oosten en het Zagrosgebergte in het westen en zuiden.

Sommige Iranologen denken dat de historische Deioces overeenstemt met de mythische Hushang uit Ferdowsi's Shahnameh.

1. ↑ Edward S. Ellis, Charles F. Horne, The World's Famous Events, Francis R. Niglutsch, New York, p. 258 e.v.
2. ↑ Volgens de historicus Friedrich von Spiegel