Derde Kruistocht

Derde Kruistocht
Onderdeel van de Kruistochten
Het Beleg van Akko was de eerste confrontatie van de Derde Kruistocht
Datum	1189-1192
Locatie	Midden-Oosten (Anatolië, Levant)
Resultaat	Verdrag van Jaffa
Strijdende partijen
Kruisvaarders: Koninkrijk Jeruzalem Koninkrijk Engeland Koninkrijk Frankrijk Blois Heilige Roomse Rijk Hertogdom Zwaben Oostenrijk Montferrato Tempeliers Duitse Orde Hospitaalridders Moslims: Ajjoebiden Moedjahedien Zengiden Sultanaat van Rûm Overig: Byzantijnse Rijk Koninkrijk Sicilië
Leiders en commandanten
Guy van Lusignan Hendrik II van Champagne Balian van Ibelin Richard I van Engeland Filips II van Frankrijk Theobald V van Blois Frederik Barbarossa Koenraad van Monferrato Saladin Kilij Arslan II Izz ad-Din Mas'ud I

De Derde Kruistocht (1189-1192) was een zware militaire expeditie ondernomen door de paus en Europese leiders om het Heilige Land te heroveren op Saladin. De Kruistocht was grotendeels succesvol, maar het ultieme doel (de herovering van Jeruzalem) werd niet behaald.

Na het falen van de Tweede Kruistocht, bestuurden de Zengiden een verenigd Syrië. Ze raakten in conflict met de Fatimidische heersers van Egypte, wat uiteindelijk resulteerde in de vereniging van Egyptische en Syrische troepen onder het bevel van Saladin. Hij gebruikte die troepen om het grondgebied van de christelijke staten te verminderen en heroverde in 1187 Jeruzalem. Aangespoord door religieuze geestdrift, beëindigden Hendrik II van Engeland en Filips II van Frankrijk hun onderlinge conflict om een nieuwe kruistocht te gaan leiden (hoewel na de dood van Hendrik in 1189 de Engelse troepenmacht onder leiding kwam te staan van Richard Leeuwenhart). De bejaarde Rooms-Duitse keizer Frederik Barbarossa reageerde op de oproep om ten strijde te trekken, en leidde een enorm leger door Anatolië, maar verdronk voordat hij het Heilige Land bereikte. Veel van zijn ontmoedigde troepen gingen daarop terug naar huis.

Na het verdrijven van de moslims uit Akko verlieten Leopold V van Oostenrijk, de opvolger van Frederik, en Filips het Heilige Land in augustus 1191. Saladin slaagde er niet in Richard te verslaan, waardoor Richard nog een aantal belangrijke kuststeden kon beveiligen. Desalniettemin sloot Richard op 2 september 1192 een verdrag af met Saladin waarin stond dat Jeruzalem onder controle van de moslims zou blijven, maar het stond ook ongewapende christelijke pelgrims en kooplieden toe de stad te bezoeken. Richard vertrok uit het Heilige Land op 9 oktober.

De successen van de Derde Kruistocht maakten het de kruisvaarders mogelijk een belangrijk koninkrijk op Cyprus en de Syrische kust te behouden. De niet geslaagde verovering van Jeruzalem zou echter zes jaar later leiden tot de Vierde Kruistocht.

1. ↑ Karel Vlierman, Cogghen, kleene cogghen ende schuten. De 13de- tot 16de-eeuwse Nederlandse en Vlaamse archeologische vondsten uit de scheepsbouwtraditie van de (Hanze)kogge in een breder perspectief, proefschrift Radboud Universiteit, 2021, p. 790-795. ISBN 9789089320537