Dijk (waterkering)

Primaire waterkering. Links Markermeer, rechts Oostvaardersplassen
Basaltblokken ter bescherming van het dijklichaam
Oude wierdijk van Wieringen. Materiaalgebruik en bouwwijze werden in vroeger eeuwen voldoende veilig geacht
Voor een dijk door moerassig gebied zie Dijk (weg)

Een dijk is een door mensen aangelegde langgestrekte verhoogde waterkering, vaak gemaakt van aarde. Hij is bedoeld om het achterliggende land te beschermen tegen schade als gevolg van overstroming door hoogwater. Er zijn verschillende soorten waterkerende dijken met verschillende functies en verschillende bouwwijzen. Naar functie zijn ze grofweg onder te verdelen in zeewaterkerende, rivierwaterkerende en binnenwaterkerende lijnvormige landschapselementen.[1]

In de 1990er jaren vond in Nederland een omslag in denken plaats over de effectiviteit van het indijken van water als bescherming tegen watersnood. Er werd een grootschalig programma opgezet en uitgevoerd waarmee hoogwater in rivieren de ruimte wordt gegeven om veilig weg te stromen, in grotere uiterwaarden, nieuwe nevengeulen en tijdelijke bergingen, onder de naam Ruimte voor de rivier. Ook wordt in plaats van dijkverzwaring gekozen voor beweegbare stormvloedkering, zoals bij Ramspol.[2]

Naast de genoemde primaire beschermingsfunctie van dijken zijn deze in voorkomende gevallen voorzien van wegverharding, zodat ze ook gebruikt kunnen worden als verkeersweg.

  1. Website Rijkswaterstaat.nl, indeling volgens Rijkswaterstaat, bezocht 17-06-2018
  2. Rijkswaterstaat, Ruimte voor de rivieren. www.rijkswaterstaat.nl. Ministerie van Infrastructuur en Waterstast. Geraadpleegd op 5 januari 2024.

Developed by StudentB