Grenzen van het Romeinse Rijk – De Donaulimes (westelijk segment) | ||
---|---|---|
Werelderfgoed cultuur | ||
Opgravingen op de Michaelerplatz in Wenen (2022)
| ||
Land | Duitsland Oostenrijk Slowakije | |
UNESCO-regio | Europa en Noord-Amerika | |
Criteria | ii, iii, iv | |
Inschrijvingsverloop | ||
UNESCO-volgnr. | 1608 | |
Inschrijving | 2021 (44e sessie) | |
Zouttoren in Tulln/Neder-Oostenrijk, de voormalige westelijke hoefijzertoren van het fort Comagena
| ||
UNESCO-werelderfgoedlijst |
Grenzen van het Romeinse Rijk - Dacië | ||
---|---|---|
Werelderfgoed cultuur | ||
Land | Roemenië | |
UNESCO-regio | Europa en Noord-Amerika | |
Criteria | ii, iii, iv | |
Inschrijvingsverloop | ||
UNESCO-volgnr. | 1718 | |
Inschrijving | 2024 (46e sessie) | |
Castra Micia in Vețel
| ||
Castra Buridava in Râmnicu Vâlcea
| ||
UNESCO-werelderfgoedlijst |
De Donaulimes is een onderdeel van de Romeinse militaire grens langs de Donau in de landen die we tegenwoordig Duitsland, Oostenrijk, Slowakije, Hongarije, Servië, Bulgarije en Roemenië noemen. Sinds 2021 staat het westelijke deel ervan (in Duitsland, Oostenrijk en Slowakije) op de Unesco-Werelderfgoedlijst, sinds 2024 ook het deel in Dacia.[1][2]
De limes werd gevormd door een gordel van verdedigingstorens, gestandaardiseerde kampen voor hulptroepen (castella) en legioenbases (castra). De kampen werden aanvankelijk gebouwd in het midden van de 1e eeuw, eerst met aarden muren, later met stenen muren.
Langs de Limes werd een weg aangelegd, die de stations, forten en vestingen moest verbinden, de Donauweg (Via Istrum).