Frankische Rijk

Regnum Francorum
Kaart
	481-814
Algemene gegevens
Hoofdstad	Doornik 458-486, Parijs 486-888
Munteenheid	Solidus en Triens van 534 tot 679.
Regering
Regeringsvorm	Monarchie
Dynastie	Merovingen, 481-751; Karolingen, 751-987
Staatshoofd	Koning, vanaf 800 Keizer

Het Frankische Rijk (Latijn: Regnum Francorum, Koninkrijk der Franken, later Imperium Francorum, Keizerrijk der Franken) was een grondgebied in West-Europa dat in de periode van verval van het Romeinse Rijk werd veroverd door de Franken en tussen de derde en de tiende eeuw door hen werd bestuurd. Aan het hoofd stond een koning of keizer die het plaatselijke bestuur op basis van feodale overeenkomsten in handen legde van heren die aan hem dienstbaar waren. Op deze manier kon het rijk uitgroeien tot een grootmacht. De bestuursstructuur bleef ook onder andere heersers bestaan en bepaalde de geschiedenis van Europa tot aan de Franse Revolutie in de achttiende eeuw.

Daarnaast waren de erfverdelingen van het enorme rijk bepalend voor de totstandkoming van het huidige Europa. Zo werden in 843, na de dood van Lodewijk de Vrome, grondgebied en heerserschap door drie van zijn zoons onder hen verdeeld bij het Verdrag van Verdun. Hierdoor ontstond in het westen het West-Frankische Rijk, waaruit later het Franstalige Frankrijk zou ontstaan. In het oosten ontstond het Oost-Frankische Rijk dat zich ontwikkelde tot het Heilige Roomse Rijk, waaruit onder meer de Duitstalige landen Duitsland en Oostenrijk zijn voortgekomen.

Het derde rijk dat ontstond, Midden-Francië ofwel het Middenrijk, dat van de Noordzee tot de Middellandse Zee liep, had onvoldoende militaire slagkracht om zich als eenheid zelfstandig te ontwikkelen. Het werd in 870 bij het Verdrag van Meerssen verdeeld tussen het West- en het Oost-Frankische Rijk. Uit het vroegere Middenrijk zouden uiteindelijk het huidige Nederland, België, Luxemburg, Zwitserland, Liechtenstein en Italië voortkomen.