Friedrich Wilhelm von Steuben | ||
---|---|---|
Bijnaam | Baron von Steuben | |
Geboren | 17 september 1730 Maagdenburg | |
Overleden | 28 november 1794 Utica | |
Rustplaats | Steuben Memorial, Remsen, Oneida County, New York, United States | |
Land/zijde | Pruisen Verenigde Staten | |
Onderdeel | Pruisische leger Continentaal Leger | |
Dienstjaren | 1744 – 1762 1778 – 1783 | |
Rang | Stabskapitän (Pruisische leger) Major-general (Continentaal leger) | |
Bevel | Inspecteur-generaal van het Continentaal leger | |
Slagen/oorlogen | Oorlog van 1744
| |
Onderscheidingen | Zie onderscheidingen | |
Ander werk | Hofmaarschalk[1] |
Friedrich Wilhelm Gerhard Augustin Ludolf von Steuben (Maagdenburg, 17 september 1730 – Utica, 28 november 1794), meestal "Baron von Steuben" genoemd,[2] was een aristocraat en Pruisisch militair die zich na een korte loopbaan in het Pruisische leger verdienstelijk heeft gemaakt in het leger van George Washington. Als "Baron von Steuben" werd hij in Amerika zeer veel belangrijker dan hij in eigen land was geweest. Hij was officier in de Pruisische Generale Staf geweest en dat maakte hem in een periode waarin officieren slecht waren opgeleid tot een vakman op militair gebied. De disciplinering en opleiding van het Amerikaanse leger is dan ook aan Von Steuben te danken.
Hij diende van 1744 tot 1762 in het Pruisische leger, en van 1777 tot 1783 als generaal-majoor en inspecteur-generaal in het Amerikaanse leger.
Op portretten draagt Steuben steeds om de hals het gouden kleinood en op zijn jas de grote geborduurde ster van de Orde van de Trouw van Baden-Durlach die hem in 1769 werd toegekend. Baron Steuben droeg later ook het insigne van het exclusieve Amerikaanse Gezelschap der Cincinnati aan een blauw met wit lint.
Baron von Steuben heeft diverse veldtochten en veldslagen meegemaakt. Hij was betrokken bij de verovering van Silezië, de Slag bij Colberg, het beleg van Praag en de Slag bij Praag in de Zevenjarige Oorlog, bij de Slag bij Monmouth en de Slag bij Yorktown (1781) in de Amerikaanse Onafhankelijkheidsoorlog.
Von Steuben leerde de Amerikaanse vrijwilligers militaire exercitie en bracht hen discipline bij. Hij schreef het Revolutionaire Oorlogshandboek, het boek dat de standaard voor het leger van de Verenigde Staten werd en als handleiding diende in de Oorlog van 1812. Von Steuben was George Washingtons chef-staf in de laatste jaren van de oorlog.
De katholieke Steuben werd door de jezuïeten opgeleid in het toen Oostenrijkse Breslau en was al op 16-jarige leeftijd officier in het Pruisische leger. Tijdens de Zevenjarige Oorlog was hij lid van een infanterie-eenheid, maar hij diende in eerste instantie als een stafofficier. In 1761 was hij gestegen tot de rang van kapitein en diende hij in het Pruisische hoofdkwartier als Aide-de-camp van de koning.
Na de Vrede van Hubertusburg werd kapitein v. Steuben kanunnik van de kathedraal van Havelberg. Het domkapittel was Luthers. Deze sinecure bracht hem een inkomen van 1200 florijnen.
In 1762 werd hij geselecteerd als een van de dertien leerlingen van de "speciale school voor de kunst van de oorlog" (Duits: "Spezialklasse der Kriegskunst"). Rector van deze school was de koning zelf. Het leger werd sterk verkleind op het einde van de oorlog, en Steuben was een van de vele Pruisische officieren die plotseling zonder werk raakten. Zijn Pruisische militaire carrière zou later worden overdreven, hij was nooit een van Frederik de Grote generaals, maar zijn ervaring in een professionele generale staf, een organisatie die buiten Pruisen indertijd vrijwel onbekend was, zou waardevol blijken te zijn in zijn Amerikaanse carrière.
<ref>
; er is geen tekst opgegeven voor referenties met de naam Steuben.de