Frigg (godin)

Frigg (Edda's) of Frigga (Gesta Danorum) is een godin in de Noordse mythologie. Ze is een van de asinnen (Oudnoords: Æsir) en echtgenote van Odin. In de Noordse mythologie werd ze de "eerste onder de godinnen" genoemd^[1], en werd ze geassocieerd met het huwelijk en moederschap, en tevens met voorspellingen en helderziendheid (gesymboliseerd door een spintol). Ze woont in het paleis Fensalir ("de hallen in het veenmoeras").

In de bredere Germaanse mythologie stond ze vermoedelijk bekend als *Frijjō. Dit is een gereconstrueerde vorm, waarvan de namen Friia (Oudhoogduits en Oudfries), Frige (Angelsaksisch) en Frea (Longobardisch) zouden zijn afgeleid. *Frijjō was godin van de liefde en echtgenote van Wodan.

In de Noordse mythologie is haar concept mogelijk opgesplitst en verdeeld over twee ogenschijnlijk met elkaar verwante godinnen, namelijk de promiscue Freya, die met Óðr was gehuwd, en de soms onbetrouwbare Frigg, die met Odin was getrouwd. Frigg is de Oudnoordse vorm van de naam Frige, terwijl Freyja een onbepaald naamwoord is dat oorspronkelijk "dame" of "vrouwe" betekende (zoals Fro of Freyr, dat "heer" beduidde).

De bronnen zijn echter schaars en dateren grotendeels uit de middeleeuwen. Men gaat er van uit dat Frigg de vrouwelijke godin is die wordt afgebeeld op een handvol 6e-eeuwse brakteaten (gouden siermuntjes).van het type B7.^[2] De naam Frigg komt verder terug in de weekdag vrijdag, die in meerdere Germaanse talen voorkomt. Freya is daarentegen alleen bekend uit Oudnoordse bronnen.^[3] Archeologen veronderstellen dat een verguld amulet uit een vikinggraf in Östergötland, gedateerd op ca. 800 n.Chr., deze laatste godin voorstelt.

De identificatie van Frigg met de Duitse sprookjesfiguur Vrouw Holle en de sagenfiguur Perchta, zoals Jacob Grimm heeft voorgesteld, werd later door volkskundigen en oudgermanisten bekritiseerd en geldt tegenwoordig als omstreden. In populaire boeken over Germaanse mythologie is hij desondanks vaak te lezen.

1. ↑ Snorri Sturluson. Proza Edda, Gylfaginning
2. ↑ Alexanddra Pesch, 'Gold Bracteates and Female Burials: Material Culture as a Medium of Elite Communication in the Migration Period', in: Dieter Quast (red.), Weibliche Eliten in der Frühgeschichte. Female Elites in Protohistoric Europe, Mainz 2011, p. 377-397.
3. ↑ Vrijdag, Etymologiebank