Gramkleuring

Gramkleuring is een methode om bacteriën te kleuren om ze onder een lichtmicroscoop zichtbaar te maken en als hulpmiddel bij het herkennen van soorten. Met behulp van gramkleuring vallen bacteriën uiteen in twee verschillend aankleurende groepen, die men gramnegatief (rood) of grampositief (blauwpaars) noemt. De methode is genoemd naar de uitvinder ervan, de Deense microbioloog Hans Christian Gram (1853-1938), die de techniek in 1884 ontwikkelde voor het onderscheiden van pneumokokken (Streptococcus pneumoniae) van Klebsiella pneumoniae.^[1]

Gramkleuring van bacteriën is mogelijk door de verschillende chemische en fysische eigenschappen van hun celwanden. Grampositieve cellen hebben een dikke laag peptidoglycaan in hun celwand die de kleurstof kristalviolet gemakkelijk opneemt. Gramnegatieve cellen hebben een dunnere peptidoglycaanlaag waardoor het kristalviolet kan worden uitgewassen. Deze bacteriën worden roze gekleurd door een tegenkleuring, gewoonlijk met safranine of fuchsine.^[2]

1. ↑ (en) Colco R (2005). Gram Staining. Current Protocols in Microbiology 00 (1): Appendix 3C. PMID 18770544. DOI: 10.1002/9780471729259.mca03cs00.
2. ↑ (en) Beveridge TJ, Davies JA. (1983). Cellular responses of Bacillus subtilis and Escherichia coli to the Gram stain. Journal of Bacteriology 156 (2): 846–58. PMID 6195148. PMC 217903.