Hannibal Barkas | ||||
---|---|---|---|---|
Buste van Hannibal Barkas, (17de eeuw), Museum of Antiquities (Saskatoon), Saskatchewan
| ||||
Geboren | 247 v.Chr. Carthago (huidige Tunesië) | |||
Overleden | 183 v.Chr.-181 v.Chr. Libyssa, Bithynië | |||
Land/zijde | Carthago | |||
Rang | generaal | |||
Slagen/oorlogen | Tweede Punische Oorlog: Cannae, Trebia, Tiscinus, Trasimeense Meren, Zama | |||
Ander werk | politicus | |||
|
Hannibal Barkas (Punisch: ḥnbʿl brq) (Carthago, 247 v.Chr.[1] - Libyssa, 183 v.Chr.-181 v.Chr.) was een Carthaags generaal en politicus. Hij was de zoon van Hamilcar Barkas, eveneens een Carthaags legeraanvoerder. Het eerste deel van zijn naam, de eigenlijke persoonsnaam, betekent "genade van Ba'al", het tweede deel, "bliksem", is een bijnaam die zijn vader al langer droeg.
Hannibal is bekend geworden als briljant generaal en grote tegenstander van de Romeinen in de Tweede Punische Oorlog. Zijn geniale tactiek leverde hem de bewondering op van vele latere legeraanvoerders zoals Napoleon, de hertog van Wellington en H. Norman Schwarzkopf, de Amerikaanse bevelhebber tijdens de Golfoorlog van 1990-1991. Tijdens de Tweede Punische Oorlog trok hij met zijn leger vanuit Iberia naar Italië over de Pyreneeën, de Rhône en de Alpen. In Italië behaalde hij veel overwinningen, maar wilde hij Rome zelf niet belegeren. Na 16 jaar omzwervingen in Zuid-Italië werd hij onverrichter zake teruggeroepen naar Carthago, waar de Romeinen inmiddels onder Scipio een acute bedreiging vormden, en werd hij in de Slag bij Zama Regia verslagen.
Na de oorlog was Hannibal korte tijd als burgerlijk bestuurder werkzaam in Carthago. Omdat Rome zijn uitlevering verlangde, moest hij vluchten naar Syrië (het rijk der Seleuciden) en later naar Armenië en Bithynië. Hij heeft nog vele jaren gevochten tegen bondgenoten van Romeinen. Uiteindelijk, op redelijk hoge leeftijd (plusminus 65 jaar), maakte Hannibal een eind aan zijn leven om niet aan Rome te worden uitgeleverd.