INES-schaal

De INES-schaal (International Nuclear and Radiological Event Scale, Internationale schaal van nucleaire gebeurtenissen^[1]) werd ingevoerd in 1990 door het Internationaal Atoomenergieagentschap (IAEA), zodat er naar het publiek gecommuniceerd kon worden over de ernst van een kernongeval of incident in een (civiele) nucleaire installatie.

De INES-schaal is geïnspireerd door de schaal van Richter, die wordt gebruikt voor de intensiteit van aardbevingen. Elke verhoging van het niveau vertegenwoordigt een ongeval tien keer ernstiger dan het vorige niveau. Echter, in tegenstelling tot bij aardbevingen (waarbij de intensiteit kwantitatief kan worden beoordeeld), is het niveau van een door de mens veroorzaakte ramp, zoals een nucleair ongeval, afhankelijk van interpretatie. Omdat het moeilijk is deze gegevens te interpreteren, wordt het INES-niveau vaak pas geruime tijd na het incident vastgesteld. Daarom heeft de schaal geen assisterend vermogen bij de directe hulpverlening.

De criteria en indicatoren zijn vastgesteld door een internationaal panel van experts, bijeengeroepen in 1989 door het IAEA en het kernenergieagentschap van de OESO.^[2] Er zijn 7 niveaus op de INES-schaal: 3 voor incidenten en 4 voor ongevallen.^[3]

1. ↑ Het ABC voor de kernenergie, NRG, geraadpleegd 15 maart 2011
2. ↑ The International Nuclear Event Scale^{[dode link]}, als bijlage bij toelichting op de Storingrapportage Nucleaire Installaties 2007 van de Kernfysische Dienst van het Nederlandse Ministerie van VROM.
3. ↑ Minder storingen kerncentrale Borssele^{[dode link]}, Kernfysische Dienst van het Ministerie van VROM, 2008