Italiaans Italiano | ||||
---|---|---|---|---|
Gesproken in | Italië, Zwitserland (Ticino en Graubünden), San Marino, Vaticaanstad. Ook in de grensstreken van Slovenië, Frankrijk en Monaco. In Kroatië vooral door ouderen.
In Zuid-Somalië en Ethiopië en Libië als bronnentaal. Immigrantentalen in onder andere Verenigde Staten, Australië, Canada, Brazilië, Argentinië, België en Duitsland. | |||
Sprekers | 68 miljoen (65 miljoen als moedertaal) | |||
Rang | 20 | |||
Taalfamilie | ||||
Dialecten | ||||
Alfabet | Latijns | |||
Officiële status | ||||
Officieel in | ||||
Erkende minderheidstaal in |
||||
Taalorganisatie | Accademia della Crusca | |||
Taalcodes | ||||
ISO 639-1 | it | |||
ISO 639-2 | ita | |||
ISO 639-3 | ita | |||
|
Het Italiaans (italiano) maakt deel uit van de Romaanse taalgroep. Het Italiaans wordt, in verschillende dialecten, gesproken door ongeveer 59 miljoen mensen in Italië en ongeveer 68 miljoen mensen wereldwijd.[1] De huidige Italiaanse standaardtaal is direct gebaseerd op het Florentijns, het dialect van Florence. Sommige Italiaanse dialecten verschillen sterk van het standaarditaliaans. Het aantal sprekers van het standaard Italiaans in Italië bedraagt ongeveer 30 miljoen.