Joachim du Bellay | ||||
---|---|---|---|---|
Algemene informatie | ||||
Geboren | 1522 | |||
Geboorteplaats | Liré[1] | |||
Overleden | 1 januari 1560 | |||
Overlijdensplaats | Parijs[2] | |||
Werk | ||||
Periode | 16e eeuw | |||
Genre | Poëzie, Criticus | |||
Stroming | De Pléiade | |||
Bekende werken | La défense et illustration de la langue française, 1549; L'olive, 1549-1550; Les regrets, 1558 | |||
Lijst van Franstalige schrijvers | ||||
|
Joachim du Bellay (Liré, ca. 1522 – Parijs, 1 januari 1560) was een Franse dichter, criticus en een lid van de dichtersgroep de Pléiade.
Hij was de schrijver van La défense et illustration de la langue française (1549), een manifest voor de Franse taal maar ook voor verrijking door andere talen. De klassieke talen werden weer belangrijk. Du Bellay vond dat de Franse taal alleen niet genoeg was en moest worden aangevuld met, bijvoorbeeld, het Latijn.
Het Frans moest dus verdedigd ("défense") worden, en ook verrijkt ("illustration"):
Du Bellay kende een miserabel levenseinde getekend door bottuberculose, chronische meningitis en doofheid. Mee op basis van deze aandoeningen meent men stoffelijke resten die in 2022 werden opgegraven in de Notre-Dame van Parijs aan hem te kunnen toeschrijven.[3][4] Hij was in elk geval kanunnik van die kerk en is er na zijn dood op circa 37-jarige leeftijd begraven.