Joodse tempel

De joodse tempel stond in Jeruzalem en was het middelpunt van de ceremoniële joodse eredienst. De naam die in de Hebreeuwse Tenach gegeven wordt voor de tempel (bijvoorbeeld in 1 Kronieken 22:11) is בֵּית יְהוָה Beit JHWH, in de regel uitgesproken als Beit Adonai, "Huis van de Heer". Om de naam van God niet onnodig uit te spreken, is de gebruikelijke Hebreeuwse naam voor de tempel בֵּית־הַמִּקְדָּשׁ, Beit Hamikdash, "Huis van het Heiligdom" (alleen de tempel te Jeruzalem wordt zo genoemd).

Volgens de joodse overlevering waren er twee tempels, die beide waren gebaseerd op het ontwerp van de tabernakel en beide werden verwoest. De eerste tempel werd verwoest in 586 v.Chr. door de troepen van Nebukadnezar II, koning van het Babylonische rijk. De tweede tempel werd verwoest in 70 n.Chr. door de troepen van Titus, de latere keizer van het Romeinse rijk. De respectievelijke verwoestingen van de twee tempels worden beschouwd als de belangrijkste keerpunten in de joodse geschiedenis. Beide verwoestingen worden herdacht op Tisja be'Aaw. Het enige restant, de Westmuur, is van de archeologisch bewezen tweede tempel.