Jozef Stalin Иосиф Виссарионович Джугашвили | ||||
---|---|---|---|---|
Jozef Stalin in 1943
| ||||
Geboren | 18 december 1878 Gori | |||
Overleden | 5 maart 1953 Koentsevo | |||
Politieke partij | Communistische Partij van de Sovjet-Unie | |||
Partner | Kato Svanidze (1906-1907)
Nadezjda Alliloejeva (1919-1932) | |||
Handtekening | ||||
Secretaris-generaal van de Communistische Partij van de Sovjet-Unie | ||||
Aangetreden | 3 april 1922 | |||
Einde termijn | 16 oktober 1952 | |||
Voorganger | Vjatsjeslav Molotov (als verantwoordelijke secretaris) | |||
Opvolger | Nikita Chroesjtsjov (ambt is hersteld) | |||
Voorzitter van de Ministerraad | ||||
Aangetreden | 6 mei 1941 | |||
Einde termijn | 5 maart 1953 | |||
Voorganger | Vjatsjeslav Molotov | |||
Opvolger | Georgi Malenkov | |||
Volkscommissaris van Defensie van de Sovjet-Unie | ||||
Aangetreden | 19 juli 1941 | |||
Einde termijn | 25 februari 1946 | |||
Voorganger | Semjon Timosjenko | |||
Opvolger | Nikolaj Boelganin (na een vacante positie) | |||
Lid van het Secretariaat | ||||
Aangetreden | 3 april 1922 | |||
Einde termijn | 5 maart 1953 | |||
Volwaardig lid van het Presidium | ||||
Aangetreden | 25 maart 1919 | |||
Einde termijn | 5 maart 1953 | |||
Lid van het Orgburo | ||||
Aangetreden | 16 januari 1919 | |||
Einde termijn | 5 maart 1953 | |||
|
Jozef Stalin (Russisch: Иосиф Виссарионович Джугашвили, Iosif Vissarionovitsj Dzjoegasjvili, oorspronkelijke naam: Ioseb Besarionis dze Dzjoegasjvili, Georgisch: იოსებ ბესარიონის ძე ჯუღაშვილი) (Gori, Russische Rijk, 18 december [O.S. 6 december] 1878[1] – Koentsevo[2] (nu Moskou), Sovjet-Unie, 5 maart 1953) was een Sovjet-Russisch politicus die in de jaren 1920 dictatoriale macht verwierf over de Sovjet-Unie en deze tot zijn dood in 1953 bleef behouden. Stalin was een van de bolsjewistische revolutionairen die meehielpen met de Oktoberrevolutie in Rusland. Van 1922 tot zijn dood in 1953 was hij officieel secretaris-generaal van de Communistische Partij van de Sovjet-Unie. Hoewel deze positie officieel verkozen werd, en in eerste instantie niet werd beschouwd als de hoogste positie binnen de Sovjet-Unie, slaagde Stalin erin steeds meer macht te krijgen na de dood van Lenin in 1924, en zette hij steeds meer oppositiebewegingen binnen de Communistische Partij op een zijspoor. Doordat hij deze machtsstrijd won, kreeg Stalin autocratische en zelfs dictatoriale macht over de Sovjet-Unie.
Leon Trotski, de grootste criticus van Stalin en zijn beleid, werd uit de Sovjet-Unie verbannen in 1929, en in 1940 in Mexico door een agent van de Russische geheime dienst vermoord. Van 6 mei 1941 tot 5 maart 1953 was Stalin tevens premier van de Sovjet-Unie.
Onder Stalins bewind versnelde de industrialisatie van de Sovjet-Unie en groeide het land uit van een achtergebleven boerenmaatschappij tot een wereldmacht. Door zijn daadkrachtige en centrale optreden, zijn succesvolle bestrijding van het analfabetisme, het verslaan van nazi-Duitsland, de elektrificatie van zijn land en een zorgvuldig geregisseerde volksverering rond zijn persoon is hij nog altijd populair bij grote delen van de Russische bevolking.[3][4][5]
Aan de andere kant bewerkstelligde zijn meedogenloze totalitaire bewind tevens, direct en indirect, vele miljoenen slachtoffers onder de Russen en andere volkeren. Massa's mensen stierven tijdens hongersnoden zoals de Holodomor in Oekraïne en de hongersnood in Kazachstan. Politieke tegenstanders werden op grote schaal "weggezuiverd" en gedeporteerd naar de goelags. Velen stierven daar onder erbarmelijke omstandigheden. De schattingen van het totaal aantal mensen dat tijdens het bewind van Stalin een onnatuurlijke dood stierf lopen uiteen van 9 miljoen[6] tot 20 miljoen.[7]