Een kabinetsformatie vond in Nederland plaats na de Tweede Kamerverkiezingen van 25 mei 1977. Deze formatie leidded op 19 december 1977 tot de vorming van het kabinet-Van Agt I. De coalitie bestond uit het Christen-Democratisch Appèl (CDA) en de Volkspartij voor Vrijheid en Democratie (VVD).
Bij de verkiezingen was de Partij van de Arbeid (PvdA) de grootste partij geworden. In de eerste vijf maanden onderhandelde PvdA-leider en formateur Joop den Uyl over een coalitie tussen de PvdA, CDA en Democraten 66 (D'66). Deze onderhandelingen liepen vier keer vast, waarna informateurs werden ingezet om de onderhandelingen te lijmen. Na de vierde mislukking bleek de breuk onherstelbaar. Binnen een maand wist het CDA vervolgens een regeerakkoord te sluiten met de VVD. Zes leden van de CDA-fractie, de zogenaamde loyalisten, stemden tegen het akkoord, maar steunden het kabinet toch, waardoor het een meerderheid behield.
De formatie duurde 208 dagen en was destijds de langste kabinetsformatie in de Nederlandse geschiedenis. Vanwege de lange duur en de onverwachte uitkomst staat deze formatie bekend als de "moeder van alle formaties".