Leidmotief

Een leidmotief – naar het Duitse Leitmotiv – is in zijn oorspronkelijke betekenis een muzikaal thema dat in een opera, of algemener het muziekdrama, steeds terugkeert als in de tekst of op het toneel een bepaalde figuur, gedachte of voorwerp verschijnt. Ook emoties en gedachten worden met leidmotieven verbonden. Hierdoor gaat de toeschouwer het thema met die figuur of dat object associëren en de muziek een concrete betekenis geven. Met deze stijlfiguur kan de muziek de gebeurtenissen op het toneel gaan becommentariëren, wat aan het werk een extra dimensie geeft. Daarnaast creëren de leidmotieven een groot web door meerdere opera's heen. Het leidmotief wordt als stijlmiddel ook in andere disciplines gebruikt.

Johann Sebastian Bach gebruikte in zijn Johannes Passion als eerste uitgebreid leidmotieven, waarmee hij zijn tijd ver vooruit was. Zie vooral het thema van "kreuzige", dat al voorkomt in de inleiding door het orkest van het openingskoor (gespeeld door hobo's). De turbaekoren, de koren van de wilde volksmenigte, zijn het andere belangrijke leidmotief in de Johannes Passion.

De term Leitmotiv werd in de muziek geïntroduceerd door Friedrich Wilhelm Jähns in zijn boek Carl Maria von Weber in seinen Werken uit 1871. Echter vooral door Thematischer Leitfaden durch die Musik zu Richard Wagners Festspiel ‘Der Ring des Nibelungen’ (1876) door Baron Hans Paul von Wolzogen verwierf de term zijn typische (Wagneriaanse) betekenis.