Luminantie

Dit artikel behandelt luminantie, dat is een maat voor de helderheid van uitgestraald of gereflecteerd licht. Voor de beschrijving van de invallende lichtstroomdichtheid (ook wel illuminantie genoemd) zie Verlichtingssterkte.
Luminantie
(cd/m2)
Zonneschijf ’s middags 1,6 · 109
Witte led 50·106
Gloeidraad halogeenlamp 20…30 · 106
Zonneschijf aan de horizon 6 · 106
Matte gloeilamp 60 W 120 · 103
Koudwitte tl-buis T8 11 · 103
Gemiddelde heldere hemel 8 · 103
Led-reclamescherm 5 · 103
Maanoppervlak 2,5 · 103
Gemiddelde bedekte hemel 2 · 103
Tft-scherm wit ca. 150...500
Kathodestraalbuis wit ca. 80...200
Gele elektroluminescente lichtbron 60
Groene elektroluminescente lichtbron 30
Tft-scherm zwart ca. 0,15...0,8
Nachtelijke hemel bij volle maan 0,1
Kathodestraalbuis zwart deels < 0,01
Nachtelijke sterrenhemel 1 · 10−3
Bewolkte nachtelijke hemel 1…100 · 10−6

De luminantie (Engels: luminance, Duits: Leuchtdichte) is de fotometrische maat voor helderheid, namelijk de lichtsterkte per oppervlakte-eenheid loodrecht op de kijkrichting. Hoewel het een eigenschap is van de lichtbron zelf, is het tevens de helderheid die een waarnemer ervaart, en wel onafhankelijk van zijn afstand tot de lichtbron (mits geen licht onderweg geabsorbeerd wordt): bij vergroting van de afstand tot een lichtbron wordt slechts de ruimtehoek kleiner, niet de luminantie. Het maakt ook niet uit of we het oppervlak waarop we de lichtsterkte per oppervlakte-eenheid bekijken bij de lichtbron, bij de waarnemer of ergens tussenin nemen.

Een lichtbron met een gegeven lichtsterkte lijkt helderder naarmate het oppervlak kleiner is. De luminantie beschrijft de helderheid van grotere lichtgevende oppervlakken. Voor de beschrijving van de helderheid van kleine of puntvormige lichtbronnen zijn daarentegen de lichtsterkte en de verlichtingssterkte meer geschikt.

De SI-eenheid is candela per vierkante meter (cd/m2).


Developed by StudentB