Oceaanverzuring, ook wel bekend als zeeverzuring, is de benaming voor het verschijnsel dat de pH-waarde van het zeewater op aarde steeds lager wordt als gevolg van een hogere concentratie van koolstofdioxide in de atmosfeer.[1]
Ongeveer een kwart van alle koolstofdioxide in de atmosfeer komt uiteindelijk in zee terecht, waar het reageert met calciumcarbonaat tot een buffermengsel van waterstofcarbonaat- en carbonaat-ionen dat verzadigd is met calciumcarbonaat. Ten opzichte van het buffermaximum bij ca. pH 8,3 is de zee iets verzuurd. Tussen 1950 en 2021 is de gemiddelde pH van het zeewater gedaald van 8,15 naar 8,05[2], wat overeenkomt met een toename van de zuurgraad (toename van (H+ ionen) van 30%.[3][4][5] Deze alsmaar toenemende verzuring vormt een bedreiging voor de voedselketens die verbonden zijn met de oceanen.[6]