Offa

Offa was van 757 tot zijn dood in juli 796 koning van Mercia. Hij was de zoon van Thingfrith en een afstammeling van Eowa van Mercia. Offa kwam op de Mercische troon na een periode van burgeroorlog die was begonnen met de moord op Æthelbald van Mercia. Hij wist usurpator Beornred te verslaan. In de beginjaren van Offa's bewind consolideerde hij waarschijnlijk zijn controle over de Hwicce en de Magonsæte, volkeren in de Midlands. Offa wist te profiteren van de instabiliteit in het koninkrijk Kent om daar zijn opperheerschappij te vestigen. Offa had tegen 771 ook de controle over het koninkrijk Sussex, hoewel zijn gezag in beide grondgebieden niet onomstreden bleef. In de jaren 780 wist hij de Mercische suprematie over het grootste deel van het zuiden van Engeland te vestigen. Door een bondgenootschap te sluiten met Beorhtric van Wessex, die met Offa's dochter Eadburh in het huwelijk trad, wist hij de volledige controle over het zuidoosten te herwinnen. Hij wist zich ook de opperheerschappij over het koninkrijk van de Oost-Angelen te verwerven, waar hij koning Æthelberht II van East Anglia in 794 liet onthoofden, misschien omdat deze tegen hem in opstand was gekomen. Hij versterkte zijn positie verder door een andere dochter uit te huwelijken aan de koning van Northumbria.

Hij trad genadeloos op tegen zijn tegenstanders in het zuiden. Aan het eind van zijn periode beheerste hij vanuit Tamworth heel Engeland ten zuiden van de rivier de Humber. Hij liet een lange grensdijk aanleggen (Offa's Dyke), bestaande uit een dijk en waterwerken (sloten) langs de grens met Wales.

Offa onderhandelde ook met keizer Karel de Grote. Een voorgesteld huwelijk tussen hun kinderen ging echter niet door. Om zijn macht nog verder te versterken bezocht hij de paus in 792. Onder zijn regime werd ook omstreeks het jaar 785 de Engelse zilveren penny ingevoerd.

In de oudstbekende kroningsceremonie werd zijn zoon Ecgfrith in 787 gewijd tot opvolger. Deze overleed echter kinderloos, enkele maanden na de dood van Offa. Zijn succes bij de opbouw van een sterk rijk leidde tot verzet in de andere koninkrijkjes. Uiteindelijk werd Mercia in 825 in de slag bij Ellendun verslagen door Egbert van Wessex, waarna de koningen van Wessex de overhand kregen.