Olympische Zomerspelen 1896

Spelen van de Ie Olympiade
Locatie	Athene, Griekenland
Deelnemende landen	14[1]
Deelnemende atleten	241[2] (0 vrouwen)
Evenementen	43
Openings­ceremonie	6 april 1896
Sluitings­ceremonie	15 april 1896
Officiële opening door	Koning George I
Volgende Spelen	1900: Parijs (Frankrijk)
Portaal    Olympische Spelen Sport

De Olympische Zomerspelen 1896, officieel de Spelen van de Ie Olympiade, waren de eerste moderne Olympische Spelen. Het waren de eerste Olympische Spelen sinds de Romeinse keizer Theodosius I de klassieke Olympische Spelen in 393 bij edict had verboden, omdat zij door hun heidens karakter een bedreiging zouden vormen voor het christendom. De Spelen werden geherintroduceerd op initiatief van baron Pierre de Coubertin en vonden plaats in Athene (Griekenland) van 6 tot en met 15 april 1896 (gregoriaanse kalender, volgens de ter plaatse gebruikte juliaanse kalender van 25 maart tot en met 3 april). De Spelen werden unaniem aan Athene toegewezen op een congres dat door De Coubertin in 1894 was georganiseerd, waarbij tegelijkertijd het Internationaal Olympisch Comité (IOC) werd opgericht.

Aan de eerste moderne Olympische Spelen deden in totaal 241 atleten^[2] uit 14 landen^[1] mee. De deelname stond in dat jaar nog niet open voor vrouwen. Op het programma stonden atletiek (waaronder de marathon), gewichtheffen, schermen, schietsport, tennis, turnen, wielrennen, worstelen en zwemmen. Zeilen stond ook op het programma, maar moest wegens een gebrek aan goede boten worden afgelast. Het roeien ging niet door vanwege de te harde wind tijdens de geplande wedstrijddag.

Ondanks een aantal tegenslagen werden deze eerste moderne Spelen algemeen beschouwd als een groot succes. Het was het grootste internationale sportevenement van die dagen en het Stadion Panathinaiko, het eerste grote stadion in de moderne tijd, zat vol met het grootste sportpubliek tot dan toe.^[3] Het hoogtepunt voor de Grieken was de overwinning van hun landgenoot Spiridon Louis op de marathon. De meest succesvolle deelnemers waren de Duitse worstelaar en turner Carl Schuhmann, die vier gouden medailles won en zijn landgenoot Hermann Weingärtner, die zes medailles won (waarvan drie goud).

Na afloop van de Spelen werd De Coubertin en het IOC een petitie aangeboden, ondertekend door onder anderen de Griekse koning en verscheidene deelnemers, om alle volgende edities van de Spelen ook in Athene te laten plaatsvinden. De Spelen van 1900 waren echter al toegekend aan Parijs en, afgezien van de tussenliggende Spelen van 1906, keerden de Spelen pas in 2004 weer terug in Athene.

1. ↑ ^{a b} Dit aantal van 14 landen, als officieel erkend door het IOC, kan betwijfeld worden. Zo bestonden er eigenlijk geen nationale teams en kwamen de sporters niet zozeer uit voor hun land maar eerder voor zichzelf of hun clubs. Verder waren destijds de grenzen tussen de landen minder nauwkeurig gedefinieerd dan tegenwoordig. Zo kan beredeneerd worden dat er tussen de 10 en 15 landen deelnamen. Zie voor meer uitleg de desbetreffende sectie.
2. ↑ ^{a b} Dit aantal van 241 deelnemers, zoals officieel erkend door het IOC, kan betwijfeld worden. De identiteit van 179 deelnemers staat vast. Mallon & Widlund komen uit op 245 atleten, terwijl De Wael uitkomt op 246 deelnemers.
3. ↑ Young, David C. (1996) (pagina 153)