Een onderbroken kringgreppel (Engels: causewayed enclosure, ook: causewayed camp) is een type groot prehistorisch aardwerk uit het vroege Europese neolithicum dat bestaat uit eenvoudige of concentrische wallen en greppels die worden onderbroken door smalle aardbruggen. Ze komen voor in het West-Europese laat-neolithicum, vooral in de Michelsbergcultuur, de Wartbergcultuur, de Chasseycultuur, het Engelse vroege neolithicum en in de voorlopers van de trechterbekercultuur en de trechterbeker-periode zelf waarin ze aflopen.
De eerste onderbroken kringgreppels werden gebouwd vanaf het vijfde millennium voor Christus; ze volgden daarmee op de oudere vroeg-neolithische kringgreppels van Midden-Europa.
Na 3000 v.Chr. nam de bouw van onderbroken kringgreppels af. Ze werden opgevolgd door meer gelokaliseerde soorten aardwerken en andere constructies. In Groot-Brittannië omvatten dergelijke opvolgers Stonehenge I, Flagstones, Duggleby Howe en Ring of Bookan, en de latere henge-monumenten.
Meer dan 100 voorbeelden zijn gevonden in Frankrijk en 70 in Engeland, terwijl vergelijkbare sites bekend zijn in België, Duitsland, Ierland en Nederland. De meeste onderbroken kringgreppels zijn in de loop van de millennia weggeploegd, en werden slechts herontdekt door middel van luchtarcheologie. Andere werden in latere perioden, met name de ijzertijd, omgebouwd tot heuvelforten.