Ondertrouw of huwelijksaangifte is de benaming die gebruikt wordt voor het aangeven van het voornemen om te trouwen. Het "in ondertrouw gaan" is in België noodzakelijk om te kunnen trouwen. In ondertrouw gaan vindt plaats voor het burgerlijk huwelijk bij de ambtenaar van de burgerlijke stand in de woonplaats van de bruid of de bruidegom (naar keuze). In Nederland hoeven partners sinds 1 september 2015 niet meer naar het gemeentehuis te gaan om een huwelijksaangifte te doen,[1] maar is de traditionele manier van in ondertrouw gaan vervangen door het melden van het voorgenomen huwelijk.[2] In de Katholieke Kerk gebeurt de ondertrouw voor het kerkelijk huwelijk bij de parochiepriester. Deze stap gaat gepaard met een pastoraal gesprek en heeft gewoonlijk plaats bij de parochiepriester van de toekomstige bruid.
De periode van ondertrouw dient om na te kunnen gaan of aan alle wettelijke en kerkrechtelijke eisen voor het aangaan van een huwelijk voldaan is. In de meeste landen mag iemand bijvoorbeeld niet trouwen als hij of zij op hetzelfde moment al met een ander getrouwd is.
- ↑ Zie het op 1 september 2015 vervallen artikel 43 van het Burgerlijk Wetboek
- ↑ Waar moet ik aan denken als ik wil trouwen of een geregistreerd partnerschap wil sluiten?, Rijksoverheid