Permittiviteit

Permittiviteit is de mogelijkheid van een materiaal om elektrische energie op te slaan in een elektrisch veld. Vroeger werd het aangeduid als de diëlektrische constante van een materiaal of stof. De permittiviteit is een natuurkundige grootheid die beschrijft hoe een elektrisch veld een medium beïnvloedt en erdoor beïnvloed wordt.

De relatieve permittiviteit ${\displaystyle \varepsilon _{r}}$ wordt bepaald door het vermogen van een materiaal om te polariseren door toedoen van het aanleggen van een elektrisch veld, waardoor het gedeeltelijk het veld vermindert binnen het materiaal. Het begrip houdt nauw verband met de elektrische susceptibiliteit χ. In een condensator laat een verhoogde permittiviteit toe dat eenzelfde lading wordt opgeslagen met een kleiner elektrisch veld (en dus een lagere spanning, die de capaciteit verhoogt). In het SI-systeem geldt

${\displaystyle \varepsilon _{r}={\frac {\varepsilon }{\varepsilon _{0}}}=1+\chi ,}$

waar ${\displaystyle \varepsilon _{0}}$ de elektrische veldconstante is; ${\displaystyle \varepsilon _{0}=8{,}854\,187\,812\,8\times 10^{-12}}$ F/m.^[1]

De relatieve permittiviteit is dimensieloos.

1. ↑ Citefout: Onjuist label <ref>; er is geen tekst opgegeven voor referenties met de naam physics.nist.gov