Pinksterbeweging

De pinksterbeweging, ook wel aangeduid als het pentecostalisme, is een christelijke stroming die ontstond aan het begin van de 20e eeuw binnen protestantse kerkgenootschappen. De omvang van deze groeiende beweging werd aan het begin van de 21e eeuw geschat op 400 miljoen aanhangers, inclusief de nauw verwante charismatische beweging.^[1]

De pinksterbeweging legt sterk de nadruk op de belofte van de Heilige Geest, die de discipelen van Jezus Christus volgens de Bijbel op de Pinksterdag ontvingen (zie Joël 3^[2] en Handelingen 2^[3]). Theologisch kan ze gezien worden als stroming binnen het evangelisch christendom (waaronder ook baptisme en methodisme) door vier belangrijke punten: de noodzaak tot bekering, een activistische levensstijl, de nadruk op Jezus' kruisdood en een vrij letterlijke interpretatie van de Bijbel.^[4] Het grootste theologisch verschil is dat de pinksterbeweging meer nadruk legt op de Heilige Geest, glossolalie (spreken in tongen) en de zogeheten gaven van de Geest.^[5]

1. ↑ An introduction to ecclesiology: ecumenical, historical & global perspectives, Veli-Matti Kärkkäinen; InterVarsity Press: Downers Grove, 2002, 69
2. ↑ Joël 3 - Nieuwe Bijbelvertaling (NBV) - Bijbel online. debijbel.nl. Geraadpleegd op 17 februari 2024.
3. ↑ Handelingen 2 - Nieuwe Bijbelvertaling (NBV) - Bijbel online. debijbel.nl. Geraadpleegd op 17 februari 2024.
4. ↑ Deze vier punten komen van de Schotse historicus David Bebbington die ze zo formuleert in Evangelicalism in Modern Britain: A History from the 1730s to the 1930s (London: Unwin Hyman, 1989).
5. ↑ Silvan Schoonhoven (2010). God, geld en gehoorzaamheid. De keerzijde van het succes van de pinkstergemeente. Amsterdam: Nieuw Amsterdam, p.24