| Ruisend gruis | ||||
|---|---|---|---|---|
| Auteur(s) | Willem Frederik Hermans | |||
| Land | Nederland | |||
| Taal | Nederlands | |||
| Onderwerp | geologie | |||
| Genre | Surrealisme, sleutelroman | |||
| Uitgever | De Bezige Bij | |||
| Uitgegeven | 1995 | |||
| Pagina's | 109 | |||
| ||||
Ruisend gruis is de laatste roman van de Nederlandse schrijver Willem Frederik Hermans, postuum verschenen in september 1995. Vigeland Fahrenkrog is professor in de mineralogie en boort in zijn nieuwe villa in de omgeving van de stad Groningen een gat in de muur, waar onophoudelijk een vreemd poeder uit komt stromen dat hem verhindert zijn huis te verlaten. Zijn dochter Lievestro heeft een handplant die zich aanvankelijk alleen in haar handpalm, maar uiteindelijk over haar hele lichaam vastzet, met fatale gevolgen. In de contemporaine recensies werd het boek algemeen ingedeeld bij het surrealisme of het fantastische verhaal. Ook het oordeel dat de roman niet tot de hoogtepunten uit het oeuvre van de auteur behoort, was algemeen.[1] Hermans' biograaf Willem Otterspeer ziet het als een sleutelroman waarin personages herkenbaar gebaseerd zijn op werkelijk bestaande mensen.
De auteur begon in oktober 1993 aan de roman. Thema's zijn de onmogelijkheid om contact met andere mensen te maken, de natuurwetenschappen en het onvermogen om ergens zeker van te zijn.
- ↑ Van Steenwijk (1996), 164