Sassaniden | |||||
---|---|---|---|---|---|
| |||||
Kaart | |||||
Het Middellandse Zeegebied in de eerste helft van de zesde eeuw met het rijk van de Sassaniden (geel) en zijn vazalstaten (oranje) | |||||
Algemene gegevens | |||||
Hoofdstad | Ctesiphon | ||||
Bevolking | 621 ca. 19.700.000 | ||||
Talen | Perzisch, Koerdisch, Aramees, Turkmeens, Armeens, Pasjtoe, | ||||
Religie(s) | Zoroastrisme (Christendom, jodendom, boeddhisme, manicheïsme, mazdakisme, mandeïsme) |
De dynastie van de Sassaniden (Perzisch: ساسانیان), ook Sassanieden en Sasaniden, was het koningshuis in het Perzische rijk van 224 tot 651 n.Chr. De dynastie van de Sassaniden heerste meer dan vier eeuwen over een rijk, dat zich uitstrekte van de Zuidelijke Kaukasus en Centraal-Azië in het noorden tot de Indus in het oosten en de Arabische kant van de Perzische Golf in het zuiden. Ten slotte bezweek Perzië en het hele Midden-Oosten onder de veroveringstochten van de Arabische moslims.
De eerste koning was Ardashir i Pabagan (226-241), opgevolgd door Sjapoer I (241-272). Khusro I (531-579) werd om zijn rechtvaardigheid geroemd. Joden en christenen werden getolereerd in het zoroastrische rijk en Iran groeide uit tot een centrum van kennisuitwisseling tussen oost en west, met name tussen India en Rome. Onder Khusro I bereikte de cultuur in het Sassanidische rijk in geestelijk en materieel opzicht een ongekend hoogtepunt.[1] Yazdgerd III, de laatste koning van de dynastie, werd in 651 vermoord en daarna werd het Sassanidische rijk opgenomen in het kalifaat van de Arabieren.